بسته به مواد تشکیل دهنده سس فلفل همدانیان ، رب فلفل قرمز تهیه شده به این روش به «رب فلفل قرمز برنج چسبنده»، «رب فلفل قرمز آردی»، «رب فلفل قرمز جو» و «رب فلفل قرمز سیب زمینی شیرین» تقسیم می شود.
علاوه بر این، مواد مختلفی مانند تربچه و سیر را در گوچوجان می‌خیسانند تا «ترشی گوچوجان» درست کنند و به‌عنوان سس برای تهیه و خوردن بی‌بی‌باپ یا بی‌بیم گوکسو استفاده می‌کنند.
و با اینکه با گوچوجان متفاوت است، با درست کردن پودر فلفل قرمز تخمیر نشده بئوموریم (دادائگی) و گذاشتن آن در غذا خورده می شود.
اکنون برای کره ای ها، در کنار «دوئنجانگ» و «سس سویا»، «گوچوجان» به یکی از اساسی ترین غذاها تبدیل شده است.
حتی وقتی به مسافرت خارج از کشور می رویم سس سویا و رب سویا نمی خوریم، اما رب فلفل قرمز به گیاهی تبدیل شده که ذائقه ما را گرفته است.
همانطور که کلم معرفی شده در اوایل سلسله چوسون و کیمچی تهیه شده از کلم گیولگو که تنها 100 سال قدمت دارد، سفره های ما را اشغال کرده است، فلفل چیلی نیز با وجود اینکه 4 تا 500 سال است که به کره معرفی شده است، کاملاً سفره های ما را اشغال کرده است.
از این نظر گوچوجانگ اختراع بزرگ مردم ماست. به عبارت دیگر، یک اختراع چندفرهنگی بسیار خوب به نام «گوچوجانگ» با ترکیب ویژگی‌های فلفل قرمز، یک گیاه خارجی، با تولید غذاهای تخمیر شده سنتی ما (به فرض) متولد شد.
علاوه بر این، غذاهایی مانند پیراشکی که با خمیر فلفل قرمز تهیه می‌شود، به‌عنوان یک غذای خیابانی در جهان توجه‌ها را به خود جلب می‌کند. از آن به عنوان سس انواع بی بی باب و بی بیم گوکسو نیز استفاده می شود و برای جوشاندن انواع خورش ها استفاده می شود.
