نویسنده تأکید می کند که واکر این ایده را در مورد تغییر سبک پوشش زنان با کت و شلوار زنانه در شیراز برای یک موضوع بهداشتی فرض کرده است.
با توضیح اینکه دامن های بلند باعث عدم رعایت بهداشت می شود، کشش گردش پاها را قطع می کند، کرست به دلیل تنظیم بند ناف باعث کاهش تنفس و درک اعضای حیاتی می شود و کرینولین های بزرگ بسیار خطرناک هستند زیرا می توانند باعث آتش سوزی شوند.
در آن زمان بسیار رایج بود. هریس (2009) اشاره می کند که برای دکتر مری، اصلاح لباس پیوند بین عشق او به پزشکی و اعتقاد او به برابری زنان بود .
نویسنده اظهار می کند که در سال 1857 مری به طور کامل به یک فعال برای حقوق زنان تبدیل شد. بنابراین، اصلاح لباس در طی چندین دهه تکامل یافت و بسیاری از زنان معتقد بودند که استفاده از خیاطی برای انجام کار و برابری با مردان یک ضرورت است.
قبل از قرن بیستم، کت و شلوار دوخته شده توسط زنان دوره طولانی مبارزه و پذیرش توسط جوامع داشت. نماد قدرت و آزادی آن توسط زنانی که برای رهایی زنان در مناطق تحت سلطه مردان مبارزه می کردند استفاده می شد.
می توان ادعا کرد که کت و شلوار مناسب، در اکثریت زنان، هویت برابری بین دو جنس را به ارمغان می آورد.
اگرچه این هویت در زمان کنونی همچنان ساخته می شود. به قول Saulquin (2014 ):
می توان تأیید کرد که در طول تاریخ بین شباهت ها و تفاوت های پوشش زنان و مردان و وضعیت اجتماعی زنان رابطه ای معکوس وجود داشته است.
هر چه شکاف بین این دو بیشتر باشد، جایگاه قدرت زنان در جامعه کمتر می شود و برعکس، هر چه فاصله (مانند دهه های اخیر) بین این دو نوع پوشش کمتر باشد، دسترسی زنان به افراد تأثیرگذار بیشتر می شود.
