برنج لنجان یکی از قدیمی ترین دانه های غلات در جهان است که حداقل 5000 سال است که مردم آن را پرورش می دهند.
برنج غذای اصلی بیش از نیمی از جمعیت جهان است و 90 درصد برنج جهان از آسیا تهیه می شود.
هزاران نوع برنج وجود دارد، اما بسته به نحوه فرآوری آنها، آنها در دو گروه سفید یا قهوه ای (غلات کامل) قرار می گیرند.
برنج سفید رایج ترین نوع است، اگرچه برنج قهوه ای فواید سلامت بیشتری دارد. برنج قهوه ای رنگ های مختلفی دارد، از جمله مایل به قرمز، ارغوانی یا سیاه.
تولیدکنندگان محصولات زیادی از برنج از جمله آرد برنج، شربت برنج، روغن سبوس برنج و شیر برنج می‌سازند.
این مقاله به تغذیه، فواید سلامتی و خطرات برنج سفید و قهوه ای می پردازد.
تغذیه
برنج قهوه ای فواید سلامتی بیشتری نسبت به برنج سفید دارد.
برنج سفید و قهوه ای هر دو حاوی کربوهیدرات و مقداری پروتئین هستند و تقریباً بدون چربی یا شکر هستند.
برنج پخته شده حاوی مقدار زیادی آب است که تقریباً 70 درصد وزن کل آن را تشکیل می دهد.
برنج سفید و قهوه ای دارای کالری، کربوهیدرات، پروتئین و چربی مشابهی هستند. یک وعده 100 گرمی (گرمی) برنج سفید و دانه کوتاه پخته حاوی مواد مغذی زیر است:
برنج عمدتاً از کربوهیدرات تشکیل شده است که تقریباً 80٪ منبع مطمئن کل وزن خشک آن را تشکیل می دهد.
بیشتر کربوهیدرات موجود در برنج نشاسته است. نشاسته رایج ترین شکل کربوهیدرات در غذاها است.
نشاسته از زنجیره های بلند گلوکز به نام آمیلوز و آمیلوپکتین تشکیل شده است. انواع مختلف برنج دارای مقادیر متفاوتی از این ترکیبات هستند که بر بافت برنج تأثیر می گذارد:
برنج باسماتی سرشار از آمیلوز است، یعنی بعد از پختن به هم نمی چسبد.
برنج چسبنده یا برنج چسبناک دارای آمیلوز کم و آمیلوپکتین زیاد است و پس از پختن باعث چسبندگی آن می شود. این باعث می شود برای ریزوتو، پودینگ برنج و خوردن با چاپستیک ایده آل باشد.
این ترکیبات همچنین بر هضم آسان برنج توسط بدن تأثیر می گذارد.
