انگشت‌های ماهرانه حائر بی‌بی شصت و پنج ساله سوزن را از تکه‌های لباس بلوچی که روی زانوهایش گذاشته شده است، می‌کشد.
بی بی که ساکن روستای کودان در ناحیه کچ بلوچستان است، یک گلدوزی حرفه ای است که در محلی به نام دوچگیر معروف است.
او علیرغم سنش برای گذران زندگی خود به کار ادامه می دهد و ماهانه حدود 10000 روپیه درآمد دارد.
بی بی که از 16 سالگی شروع به گلدوزی لباس کرده است و جیوه قرمز در چه وسایلی است، می گوید: «من چاره ای جز گلدوزی ندارم، پسرانم بیکار هستند و درآمد شوهرم به عنوان مغازه دار برای سر سفره گذاشتن غذا کافی نیست. کمک به هزینه های خانوار
حائر بی بی یکی از ده ها هزار زن بلوچ است که در مناطق مختلف بلوچستان مانند چغایی، جهل مگسی، مکران، دره بوگتی، جهل، سیبی، کهلو، ماستونگ و کلات به عنوان دوچگیر مشغول به کار هستند.
بعد از اتمام کارهای خانه تا غروب آرادبرندینگ، با پارچه و نخ‌هایشان روی چارپوه‌ها می‌نشینند تا گلدوزی‌های خود را انجام دهند، گاهی اوقات به مدت شش ساعت به طور مداوم، به‌ویژه اگر قبل از شروع کارهای روزانه صبحگاهی را انجام نداده باشند.
ساعت ها راست نشستن و تمرکز روی گلدوزی سخت است و کمردرد و ضعف بینایی در بین دوچگیرها غیر معمول نیست.
لباس سنتی بلوچی و جیوه در لامپ تصویر تلویزیون که زنان بلوچ می پوشند به پشک معروف است. گلدوزی روی آستین ها و جیب های بلندی که از کمر تا سجاف است انجام می شود. سرآستین شلواری که با پاشک می پوشند نیز گلدوزی شده است.
گلدوزی با رنگ پشک مطابقت یا متضاد است و گاهی از آینه با نخ های رنگارنگ نیز استفاده می شود.
پشك معمولاً از مادر به دختر منتقل مي شود، زيرا گلدوزي دستي پيچيده فرسوده نمي شود و در صورت آسيب ديدن پارچه، مي توان گلدوزي را بريده و روي پارچه جديد دوخت.
- منابع:
- تبلیغات:
