مطالعات اولیه مجموعه جهانی گندم USDA تغییرات تقریباً 3 برابری را در محتوای پروتئین (از 7 تا 22٪) نشان داد که حدود یک سوم آن تحت کنترل ژنتیکی بود (Vogel et al., 1978).
با این حال، تأثیر محیطی قوی بر محتوای پروتئین (که دو سوم تنوع را به خود اختصاص می دهد) دشواری پرورش این صفت را تشکیل می دهد.
با این وجود، برخی از موفقیت ها با ترکیب منابع تنوع از خطوط آرد گندم قم نان عجیب و غریب یا گونه های وحشی مرتبط به دست آمده است.
اولی شامل Atlas 50 و Atlas 66، مشتق شده از خط آمریکای جنوبی Frandoso، و Nap Hal از هند است. به نظر می‌رسد که این لاین‌ها دارای «ژن‌های پروتئین بالا» متفاوتی هستند و هر دو به طور گسترده در برنامه‌های اصلاحی در نبراسکا استفاده می‌شوند و ژن Atlas 66 با موفقیت در گونه تجاری Lancota گنجانده شده است (جانسون و همکاران، 1985).
فراندوسو و لاین‌های برزیلی مرتبط با موفقیت در برنامه‌های اصلاحی دیگر در ایالات متحده آمریکا مورد بهره‌برداری قرار گرفته‌اند (Busch and Rauch, 2001). گونه کانزاس، Plainsman V، همچنین حاوی یک ژن (های) پروتئین بالا از گونه Aegilops مرتبط بود (Finney, 1978).
گسترده‌ترین منبع مورد مطالعه برای «پروتئین بالا» گندم دوروم تراریخته سبز وحشی (tetraploid Tr.turgidum var. dicoccoides) از اسرائیل است.
یک ترکیب، FA15-3، بیش از 40 درصد پروتئین را هنگامی که با نیتروژن کافی رشد می‌کند، جمع می‌کند (Avivi، 1978). ژن در این خط به یک مکان روی کروموزوم 6B (به نام Gpc-B1) نگاشت شد، که حدود 70 درصد از تغییرات محتوای پروتئین در تلاقی ها را به خود اختصاص داد (Chee et al., 2001; Distelfeld et al., 2004, 2006).
مطالعات جدیدتر نشان داده اند که ژن Gpc-B1 یک فاکتور رونویسی را کد می کند که پیری را در قسمت های رویشی گیاه تسریع می کند و در نتیجه باعث افزایش تحرک و انتقال به دانه نیتروژن و مواد معدنی (به ویژه آهن و روی) می شود (Uauy et al. .، 2006).
با این حال، هنوز باید نشان داده شود که آیا آرد گندم سبوس دار می تواند در خطوط پرمحصول و تجاری قابل استفاده باشد یا خیر.
رابطه بین زیر واحدهای HMW و قدرت خمیر برای اولین بار بیش از 25 سال پیش ایجاد شد (Payne et al., 1979) و اشکال آللی مرتبط با کیفیت فرآوری خوب توسط پرورش دهندگان گیاه برای بیش از دو دهه با استفاده از جداسازی ساده SDS-PAGE انتخاب شده است.
روابط ایجاد شده بین تعداد ژن های کاه و کلش گندم زیر واحد HMW بیان شده، مقدار کل پروتئین زیرواحد HMW و قدرت خمیر نیز باعث شده است که ژن های زیرواحد HMW هدف جذابی برای تبدیل ژنتیکی باشند تا تعداد کپی ژن آنها و در نتیجه قدرت خمیر افزایش یابد. .
- منابع:
- تبلیغات:
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.